( foto - günlük ): Nisan 2004

ismail...

İsmail o zamanlar birkaç aylıktı ancak şimdi babası askerde ve annesine o bakıyor... Yani İsmail sorumluluğu üstlendi - kaçanlardan olmadı... 3 Mart 2006

İlk başladığı sıralarda idealist bir öğretmen değildi sanırım. Ancak sık sık "çocuklar"dan bahsederdi. "çocukları" 2. sınıfta aldı. O zamana kadar "çocuklar" birkaç öğretmen değiştirmiş. Bunun çocukları etkilediğini söylerdi.
"Bu çocukları bırakmayacağım" dedi ve de bırakmadı 5. sınıfa kadar... Doğrusu kendisinden böyle bir performans beklemiyordum...

Süleymaniye'den Avrupa yakasına bakış...

Süleymaniye'yi pek severim. Koca cami içine girdiğinizde sizi bir mahalle camisi gibi ısıtıverir. Sultanahmet mesela muazzam bir camidir ama aynı etkiyi alamam Sultanahmet'ten...
Diyeceğim Süleymaniye'nin arkasına bir dolanıverin. Güzel bir "karşıtepe" manzarası bulacaksınız. Eminönü de güzel gözüküyor buradan...

müco

Bu müco. Sigarasını yakıyor. Arkada İstanbul'un ışıkları gözüküyor. Bir nisan günü, İstanbul'da, akşam vakti sigara yakmak nasıl bir şeydir bilmem? Ama fotoğrafını çekebilirim.

16 Nisan 2004'teki Sultanahmet

Herkesin bir Sultanahmet Fotoğrağı olmalı. İşte bu benim 16 Nisan 2004 tarihli Sultanahmet Fotoğrafım. Bir yığın Sultanahmet Fotoğrafından biri. İşte böyle...

kuzenim (ya da türkçesiyle bölem)

Anlaşılacağı üzere o bir aksiyon adamı. hl2 oynarken yanına yaklaşmayın. Birden arkasını dönüp sizi de vurabilir.

başka bir kave ziyaretinden bir kare...

İşte başka bir "dayılar" fotoğrafı. Yine soralım fotoğraf nedir diye? Çünkü bu fotoğrafın tarihine baktığımda yine bir asker uğurlaması hatırlıyorum. Anlaşılan 2004'te herkes askere gitmiş. Benim için galiba "arşiv" değeri daha önemli fotoğrafın. Galiba tarih. Ama kategorize etmeye gerek yok. Fotoğraf iyidir!!! Bu tanım yeterli.

fotoğraf nedir?

Fotoğraf sanat mıdır - tarih midir? Bilmiyorum. Tek bildiğim bu fotoğrafı çektiğim gece bir arkadaşımı askere uğurladığımdır. Ne alakası var bilmiyorum. Yine sorayım; fotoğraf sanat mıdır? Tarih midir?

yeğenim...

Bu benim yeğenim. Burada kendisi ile ilgili bir blog da var. İşte böyle...

kave..

Burası sık sık gitmeye çalıştığımız 'kave'; dayılar... Benim 'kave açma' projem burayı keşfettikten sonra pek bir gerçekci oldu. Zira burası - kanaatkarane bir duruşla - senelerdir çalışıyor. Bu istikrar da bana 'kave projesi'nin gerçekleştirilebilrliği konusunda karşıt fikirlilere savuracak somut deliller sunuyor (ancak henüz karşıt fikirli yok - herkes beni kave açmam konusunda destekliyor - belki de bu yüzden açamıyorum kavemi).
Burada çay, kahve, oralet ve kışın ıhlamur yazın limonata olmak üzere toplam 5 çeşit ürün var. Su bedava olduğu için üründen kabul edilmiyor.

berber...

Berber her zaman sıkıntı verir. O yüzden pek gitmem. Gittiğim zamanlarda ise bol ürün veririm. Ayrıca berberden döndüğümde pek bi değişmiş olurum. Bütün bunları buraya neden yazdığım konusunda ise yapabileceğim mantıklı bir açıklama yok. Zaten neden 'blog' yazdığım konusuna da bir açıklık getiremiyorum. Yeni yüzyılın hediyesi tutarsız yaşama devam...